Historia miasta

Prochowice założone zostały w początkach XIII wieku, na terenie dogodnym dla obrony, w rozwidleniu ważnych traktów komunikacyjnych Wrocław - Zgorzelec i Wrocław - Głogów. Mieszkańcy trudnili się głównie rybołówstwem, myślistwem, rzemiosłem, hodowlą bydła i rolnictwem. Właścicielem osady w XII wieku był palatyn Legnicy Iko - wierny towarzysz księcia Bolesława Rogatki. Siedzibą właściciela był drewniany gród obronny, być może stojący na miejscu późniejszego zamku prochowickiego. W roku 1280 osada otrzymuje prawa miejskie, potwierdzone przez Bolka I Świdnickiego w 1293 roku.
Zamek Prochowicki z przełomu XIII/XIV w. - jedno z najciekawszych założeń obronnych na Dolnym Śląsku Na przełomie XIII i XIV wieku powstaje tu murowany zamek,
a miasteczko zostaje uregulowane i otoczone pasmem
drewniano - ziemnych fortyfikacji.
Po śmierci Ika właścicielem zastaje jego syn Miron, kasztelan na zamku wrocławskim, który przekazuje Prochowice swojemu synowi Stefonowi - dworzaninowi książąt legnickich. W 1383 roku rycerz Piotr z Prochowic - prawnuk Ika, odstępuje zamek i miasto księciu Ruprechtowi Legnickiemu. Prochowice są wtedy zamożnym miasteczkiem. Od 1374r. mają monopol na handel solą w swoim regionie. Monopol ten trwał aż do 1814r. W 1424r. powstaje w Prochowicach murowany ratusz, a w dwa lata później murowany kościół parafialny p.w. Św. Andrzeja. Jest to już drugi kościół w osadzie. Poprzedni drewniany kościółek p.w. Św. Anny zachowuje się aż do 1428r. W tym czasie husyci napadają na Prochowice, palą je i plądrują, niszcząc kościół, domy mieszkalne i umocnienia miejskie. Po najeździe husytów miasteczko szybko się odbudowuje i rozbudowuje. W latach 1430 - 1450 otacza się wykonanymi z kamienia i cegły murami obronnymi, z czterema bramami miejskimi. Resztki tych murów zachowały się do dziś.
XVI wieczna kamienicaMiasto zmienia kilkakrotnie właścicieli. Książę legnicki sprzedaje Prochowice Zedlitzom, ci z kolei Oppersdorfom. Około 1560r. powstają prawdopodobnie zabudowania poza linią murów obronnych; w roku tym otwiera się bowiem dwie nowe furty miejskie. Również w tych latach powstają pierwsze murowane budynki mieszkalne. Jeden z nich przy Rynku 29 zachował się – choć w nieco zmienionej formie – do dzisiaj. Pod koniec XVI i w XVII wieku, od czasu do czasu w zamku prochowickim zamieszkują książęta legniccy – Fryderyk, Jerzy, Rudolf i Jerzy Wilhelm, ostatni piast, zmarły w 1675 r.

Prochowice, podobnie jak inne miejscowości śląskie, przechodziły w dziejach różne koleje losu. W 1568r. mieszkańców zdziesiątkowała epidemia cholery. Wojna trzynastoletnia, a szczególnie pożary w latach 1642 – 1649 zniszczyły dużą część miasta.

Grafika przedstawiająca średniowieczną zabudowę Prochowic
W XVIII w. Miasteczko zaczęło się odradzać i rozwijać. Przebudowano ratusz, wiele kamieniczek, a w 1784r. zbudowano pierwsze wodociągi. Pomyślny rozwój Prochowic przejściowo zahamowały wojny napoleońskie. W latach 1806 – 1808 przemaszerowało przez miasto 75 tysięcy żołnierzy, a w 1813 r. stacjonowało ich ok. 10 tysięcy.

Kościół parafialny p.w. Św. Jana Chrzciciela w Prochowicach. Wewnątrz zabytkowy drewniany ołtarz, ambona i prospekt organowy. Na wieży dzwon spożowy z 1575r.Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił przyspieszony rozwój gospodarczy Prochowic. W 1898 r. uruchomiono linię kolejową do Legnicy i Ścinawy, w 1906r. wybudowano elektrownię. W miasteczku powstają nowe zakłady przemysłowe. W 1910 r. istnieją tu: 2 browary, 2 gorzelnie, 2 garbarnie, cegielnia, fabryka konserw oraz szereg warsztatów rzemieślniczych. Funkcjonują też hotele, kawiarnie i gospody.

Prochowice uniknęły poważniejszych zniszczeń wojennych i zachowały swój średniowieczny plan miasta i centralny zarys obwodu fortyfikacji miejskich z resztkami murów obronnych.

Przedsiebiorstwo